Dagboek van een tgirl
Dit dagboek is voor iedereen te lezen, maar is in de eerste plaats toch voor mezelf.
Hier zet ik de kleinere dingetjes in... Dingen als gevoel... Gedachten... Of dagelijkse belevingen die ik om de één of andere reden graag wil onthouden. Zodat ik ze laaaaaater, als ik nóg ouder ben, nog eens terug kan lezen... Nog ouder... Ik voel me soms al zo oud...
Donderdag-avond 04-08-2016.
Maandagoch-tend ben ik vertrokken naar Dordrecht voor werk en verblijf 's avonds in het Bastion hotel in Rotterdam-Zuid. Ik moest enorm wennen aan de enorm veel aanwezige vier-, vijf- en zesbaanswegen die ook gewoon in drie lagen over elkaar heen krioelen... En daar onderdoor slingert ook nog een goederentrein.
In het begin reed ik in de binnenstad met het zweet in mijn handen. Ik had er inmiddels schoon genoeg van. Allemaal asfalt. Allemaal blik. En niemand schijnt zich ook maar iets van verkeersregels aan te trekken. Hoop geclaxonneer. Middelvingers...
Daarom verbleef ik 's avonds liever op mijn hotelkamer. Ook al moest ik altijd wel even de stad in om iets te kopen. Tot gisteren aan toe... Ik leerde langzaam maar zeker dat die Rotterdammers wel een hoop bravoure hebben. Maar verder zijn ze geheel ongevaarlijk. Net als een Jack Russel zeg maar... Niet echt een noemenswaardige grote hond, dus dan maar een grote mond... En toen ik dat begreep was het klaar. Ik bedoel, autorijden hoef je me niet te leren hoor. Heb een paar jaar serieus aan rally gedaan. Tegen wil en dank trouwens, veel te mannelijk naar mijn zin. Maar ga mij dus niet vertellen wat wel en niet kan en past met een auto. Ze claxonneren nu nog steeds hoor. Maar niet omdat ik langzaam rijd. Of mij vergis in een afslag... Nu doen ze het omdat ze het net niet kunnen trekken en toch maar in de ankers gaan. Just go with the flow... Op de ringweg leg ik het af tegen die grote bakken. Maar in het bochtenwerk zit ik er zo weer achter te drukken en zwaai dan even vriendelijk. Zo van rechtuit kan iedereen rijden. Maar als het gaat om op snelheid driften zonder in een slip te geraken... Dan zie je alleen nog maar het roze bordje achter het achterraam van deze polderbitch. Met de toepasselijke tekst: Slow. But pretty...
Just'a good ol' girl
Never meanin' no harm.
Beats all you never saw
Been in trouble with the law
Since the day she was born
Staightnin' the curves
Flatnin the hills
Someday the mountain might get her
But the law never will
Makin'her way
The only way she know how
That's just a little bit more
Than the law will allow.
Waarom deze tekst? Ha! Ik ben de eerste surveillancewagen vanavond kwijtgeraakt in down town Rotterdam, nadat ze het niet eens waren toen ik een U-bocht nam, waar het beslist niet mocht. Ik zag ze draaien in de spiegel. Ik denk: wegwezen Tan! Zijstraatje in, zijstraatje uit. Geen idee waar ik heen ging, als het maar uit hun buurt is. Eénrichtingsstraatje... Foutje, moet kunnen baas.
En rap naar het hotel... Nou ja, zo rap ging dat ook niet, want in mijn haast reed ik twee keer verkeerd. Daarbij ging ik zelfs nog in de ankers voor een schitterende, getekende kat die geen enkele haast scheen te hebben sneller dan gebruikelijk van de ene kant naar de andere kant van het steegje te geraken... Ik deed het raampje open en vroeg vriendelijk met één arm uit het raam hangend: 'Vind je het goed als ik ff doorrijd, meneer de Kat?' Hij vond het goed en ging genoeglijk tussen twee geparkeerde auto's tegen me zitten knipogen. Ik knipoogde terug en dacht: 'Ja, jij wel! Liet de koppeling slippend in zijn twee opkomen en stoof vijftig meter verder om een hoek waarvan ik geen idee had waar die straat naar toe leidde. Als het een 'lelijke' kat was geweest had ik ook geremd hoor. Inmiddels staat de auto op de parking, die ik bewust voor mijn kamerraam heb geplaatst. En nadat ik dit allemaal heb opgeschreven, heb ik nog niets van een lange arm der wet gezien. Ze zijn wel lang, maar niet zo snel blijkbaar. Eind goed, al goed... Morgen mag ik weer naar huis... Maandag ben ik hier weer...
Zondagochtend 12 juni 2016
Goedemorgen lief dagboek, het is zondagochtend 12 juni. Mijn eetgewoonten heb ik aangepast. Ik eet nu veel olijven en stukjes suikermeloen. En vooral als het erg warm weer is, drink ik veel water om uitdroging te voorkomen.
Kat krijgt nogal eens kleding, van een kennis zullen we maar zeggen. Vaak zit er kleding bij die haar te klein is. Ze hangt deze kleding dan alvast aan een kast, voor het geval Tan komt...
Zo ook deze keer. 'Hee Tan, voor je gaat zitten,' zegt Kat dan. 'Kijk even achter de deur, daar hangt weer het één en ander.' Jurkjes, bloesjes, rokjes, skinny's... Er is altijd wel wat bij. En negen van de tien keer kom ik er ook mee weg... Maar afgelopen dinsdag had ze een zwarte skinny maatje bakvis 16 jaar. Ik bekeek het ding en schudde mijn hoofd . Een taille van 34 cm (maat 36, gaat 2x1 cm af voor de verzoming aan weerskanten). 'Dat red ik niet Kat,' zei ik. 'Ik zit niet meer in de brugklas'... Het hield mij de rest van de dag bezig en ergens in dat proces besloot ik dat ik, kostte wat kost, al was het maar voor één keer, een brugpieper skinny aan wilde. Zal mijn midlife crisis beginnen? Nou ja, hoe dan ook... pfffff... Gelukt? Dinsdag snel een fotoshoot. En dan weer lekker normaal doen.
Dinsdag 7 juni 2016
Vandaag om vijf uur opgestaan, ik ga weer naar Kat. Lady terugbrengen en daarna lekker de stad in. Ik heb een leuke bolero gezien die ik graag wil hebben als ook graag één of twee singelets. Ook gaan we foto's maken van tenminste twee kunstwerken voor op deze homepage. Maar eerst ontbijten. Verse jus en ijskoude suikermeloen. Op warme dagen pas ik mijn eetgewoontes onmiddellijk weer aan. Veel vers en waterdragende producten. Weet je tenminste zeker dat het vochtgehalte op peil blijft. Als het langdurig erg warm blijft, bijvoorbeeld tijdens een hittegolf, gebruik ik meer zout op mijn eten. Zeezout dan toch. Bij het transpireren verliezen we een hoop mineralen en zeezout vult die deels weer aan. Behalve dat is zout hygroscopisch en houdt het vocht vast, dat daardoor langer in het lichaam blijft. Eén van de redenen dat ze in de tropen zouttabletjes gebruiken om niet al te snel uit te drogen.
Maar we zijn niet in de tropen, dus kan ik mij beperken tot wat extra gebruik van zeezout.
Maandag 30-05-2016
Gisteravond nog een aantal planten meegenomen voor op het balkon: blauwe hortensia, grote Spaanse, margriet en monnikskap (om vlinders te lokken). En straks nog een hangende fuchsia en enkele paarse petunia's halen...
Morgen ga ik naar Kat. Het werd tijd ook. Ben er al zolang niet meer geweest. Freaky gewoon. Vanaf december vorig jaar heb ik in één keer door moeten hollen naar waar we nu zijn. Ik mag er vanuit gaan, of ik hoop althans, dat ik het nu toch echt wat rustiger ga krijgen. En ik ben er aan toe ook. Echt. Als ik mezelf in de spiegel zie schrik ik ervan. Leeg, uitgemolken, moe. Afgelopen donderdag heb ik een opdracht geweigerd. Het is mooi geweest. Nu even een pas op de plaats maken. Ik heb er niets aan om mezelf over de kop te draaien. Enfin, mijn frisheid komt wel weer terug.
De zomer komt er aan en ik ga weer veelvuldig de straat op. Uitgaan. Musea, sisters en vrienden bezoeken dan wel ontvangen. Bekenden vooral. Social visits mostly. I'm not looking for sex any time soon I guess. I'm just too fucking tired. Als Kat morgen even in E3000 wil kijken ga ik wel mee. Ook daar zijn bekenden waar je mee kletsen kunt. Ook daar kan het gezellig zijn. En ik zal me zodanig kleden dat mannen begrijpen dat ik nu even net niet op zoek ben naar seksueel geweld. Ik denk dat ik met de laatste tienertrend mee ga morgen. Zwarte skinny jeans met opengeknipte knieën, een strak vel gekleurde shirt en fuchsia gekleurde sneakers.
Maar omdat ik geen achttien meer ben, moet ik het geheel iets stoerder maken. Geen felgekleurde sieraden, maar zilver, nikkel en chroom. Leren heupjasje en een smalle zwarte riem met chromen knoppen achteloos scheef om mijn taille. En licht over de top een bling bling collar. Het geheel is vrolijk, casual en stoer Streatwear met een knipoog naar Gothic. Al zullen de meeste mannen het uitleggen als kinky, dat weet ik nu al. Want waar het hart vol van is...
Hoi Tan. Weer eens in drieduizend? O, mooie halsband. Kinky hoor. Ik hou wel van kinky... Zucht. What the fuck do men know? Why bother anyway? Do I sound like a bitch? I ain't trying too, but... Well. Like i said. Just too damn tired. Anyway. Tomorrow I'll see my sister again!
Zondag 29-05-2016
Het is 01.00 uur 's nachts en ik zit op Ebay. Had even met Kat geappt, omdat ze een foto stuurde van haar dochter in een roze drakenpak. Nee, die ga ik jullie niet laten zien. Maar je krijgt Tan wel binnenkort in zulks een pakje te zien.
Ik vroeg haar hoe ze daar aan kwam. Ze appte dat ik even op Ebay op Onesie moest zoeken. Nou, dat deed ik... Vet grappig! Tan wil ook... Of jullie ze grappig of leuk vinden weet ik niet. Maar Tan heeft de adult cartoon Onesie sleapwear al besteld.
Deze om precies te zijn... Grinnik. Als het maar anders is. Dan ben ik er wel voor te porren...
En ik ben er ook wel een type voor... Ik zie me er wel in slapen . Lekker pluche, zacht, knus, roze, warm. Veilig in foetushouding. Mollie in mijn arm.
Hee! Idee!... Ik kan zelf ook wel een Onesie-pakje voor Mollie naaien. Dan is ze vast het eerste knuffellammetje met een Onesie pakje...
Kun je je het voorstellen, Tan en Mollie in de nieuwe trend Onesie sleapwear?... Altijd goed voor een lach. En daar kunnen we nooit te veel van hebben in het leven...
Ik denk dat ze van blauw houdt. Wat denken jullie?
Zaterdag 28-05-2016
De dag begon als alle andere zaterdagen. Of nee, niet als elke, maar wel als een van de vele. Ik begon met wakker worden met behulp van een sloot koffie en maakte ik langzaam een plan van aanpak. Huishoudkundige taken. Da's pure ontspanning voor mij. Zolang die maar resultaten opleveren ben ik tevreden. En al meezingend met de radio werk ik de hele lijst af die ik in mijn hoofd had. Alleen maakte ik een dure fout. Bij het poetsen van de bank moest ik de roeiriem (een oude van één van de reddingssloepen van het legendarische schip de Zwarte Zee, 1933) verplaatsen. Die ligt nog op de rug van de bank te wachten tot Tan tijd heeft het af te lakken en op te hangen. Ik raakte daardoor een kristalen vaas uit 1940, die vanzelf aan diggelen ging. Ik was gelijk helemaal van slag.
Maar ja. Je krijgt hem er niet mee terug, hoeveel het je ook spijt. En het overkomt me ook nooit. Maar evengoed verving ik de vaas voor een vooroorlogse melkkan en drukte me zelf op het hart nog beter uit te kijken.
Maar ik liet de rest lekker zitten en besloot een visite af te leggen, die ook al een poos in de planning stond van het lijstje 'Moet nog gebeuren'. En een positieve reacties op een appje van mij aan haar zorgde ervoor dat ik een paar uren later tenminste weer één ding minder op dat lijstje had staan.
Het was wel een beetje een bliksembezoek, aangezien ik op tijd thuis wilde zijn daar ikzelf ook nog bezoek zou krijgen. Dit bezoek werd ook een bliksembezoek. Al had ik deze niet als bliksem ingepland. Maar zo gaat dat in het leven. You win some. You lose some... En dus restte mij niets anders dan maar wat foto's te maken en maar weer eens mijn dagboek bij te werken. Ik heb mezelf beloofd dit weer vaker te gaan doen...
Als deze dag een wedstrijd zou zijn geweest hadden we het een gelijkspel kunnen noemen. Als deze dag een rekening zou zijn geweest, zou er onderaan aan de streep een kleine positieve winst zijn geboekt. Maar zou er als voetnoot bijstaan: in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst...
Blijft jammer van die vaas.
Potvertanneke!
Zondag 22-05-2016
Ik ben al een eeuwigheid niet in mijn dagboek aan het schrijven geweest. Dat wil niet zeggen dat er niets gebeurt in mijn leven, maar juist het tegenovergestelde is de oorzaak. Ik weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen soms. Maar goed, even weer een aantal updates in schrift en beeld vereeuwigen. Om te beginnen heb ik de kleding min of meer weer op orde gekregen en
Ik moet er nog wel mandjes bijhalen. Derde plank van boven. Die rij voor de mandjes? Dat zijn bh's, die moeten ook een mandje. Dan heb ik nog de badkleding (niet in beeld) die ook een mandje nodig hebben. En mijn lingerie, jarretels, netpanty's, stalkings en weet ik al niet wat kunnen ook een eigen mandje gebruiken.
mijn oorbelletjes hebben nu ook een eigen plekje gekregen.
(Foto boven: na een dag had ik nog maar de helft uit de knoop).
En eindelijk heb ik het probleem met de sieraden opgelost. Het zat allemaal in twee koffers. Het zat vaker in de knoop dan mij lief was en in die warboel was nooit dát te vinden, wat ik nodig had. Erg irritant en dus heb ik wat organizer bakken gekocht. Ook weer opgelost. Overzichtelijk en niets meer in de knoop. ZALIG! Moet er nog twee bakken bij voor mijn haaraccessoires (elastiekjes, speldjes, klemmen, kralen, veertjes en kleurvlechtjes), maar dat komt wel. Er komen meer weken hoor.
Ook mijn balkonnetje komt dit jaar aan de beurt. Vorig jaar kwam ik hier in de zomer wonen en had binnenshuis zoveel te doen, dat het balkon er bij inschoot. Ik houd van strak, schoon en bloemen. Je moet best wel veel aanschaffen, wil je het leuk maken. Bloemen, planten, potten, bakken, tafeltjes, gieter, potgrond, stoelen, kussens, verlichting, parasolletje... maar het begin is er.
En dan kun je er ook van genieten. Het wachten was op de zon. Ik ben en blijf Tan en deel het grootste gedeelte van mijn leven met jullie. Het zal je niet verbazen dat toen de zon zijn best deed, ik het idee kreeg onmiddellijk de cam op het balkon te plaatsen en op enkele chats in te loggen om mijn zonnen met de rest van de wereld te delen...
En het zal je ook niet verbazen dat de poingetjes van de inkomende berichtjes geluiden zijn, die ik soms 's nachts in mijn slaap nog hoor. En ja, allemaal mannen die denken iets te zeggen te hebben over mijn benen. Ik ben er blij mee hoor. Ik geniet ervan en zal er altijd van genieten. We vinden het leuk om
complimenten te krijgen. Daar kun je heel ingewikkeld over doen en één of ander zwetsverhaal over ophangen, maar onderaan de streep vinden we het leuk... Zo simpel is het ook wel weer.
Tja... Maar 's ochtends, op een spaarzame vrije zondagochtend als de zon nog achter de flat schijnt, maar het al wel lekker aangenaam is in mijn pon, ochtendjas en pantoffels zonder cam en eeuwig meekijkende mannen, ook even genieten van de stilte. Even geen Big Brother, maar gewoon Tanja met slaap in haar oogjes waar ze even onbeschaamd kan gapen en van de smaakvolle en geurige sterke senseo kan genieten...
Zondag, eerste paasdag, 27-03-2016
Nou, da's toevallig. Vandaag is het precies een maand geleden dat ik in mijn dagboek schreef.
Eigenlijk is dat geen wonder ook, aangezien ik drie maanden per jaar van huis ben. Niet ver van huis, maar toch woon ik er niet. En dan ben ik wat minder actief dan normaal. Althans, met allerlei dingen die met Tan's leven te maken hebben, dingen die de moeite waard zijn om te willen onthouden.
Maar in elk geval zijn er aan die drie maanden bijna een eind gekomen en ben ik bezig me voor te bereiden tot de terugkeer naar Tanja's habitat. Ik ben druk bezig met wat kluswerk als verven en sausen in diezelfde habitat, zodat ik straks niet in de verflucht hoef te slapen. Ook breng ik inmiddels dingetjes als kruiden, mijn gitaar en kleding alvast weer terug, want de 29ste deze maand ga ik 's ochtends definitief terug naar mijn flatje, nadat ik hier voor de laatste keer met de hond heb gewandeld.
Tegelijkertijd bereid ik deze woning, waar ik al die tijd verbleef, voor op de thuiskomst van de oorspronkelijke bewoners. Ramen zemen, beddengoed uitwassen, dweilen, poetsen, etc etc. Hun beddengoed wel te verstaan, want dat heeft daar drie maanden maar gelegen en dat is dan wel aan wassen en luchten toe naar mijn denken. Mijn pannen heb ik ook weer teruggebracht. Ik heb speciale pannen waar ik graag mee kook. Mijn broodbakmachine is ook weer terug in mijn eigen keukentje en zo zijn er genoeg van die dingen, die je zoal door een verblijf van drie maanden elders met je meesleept.
Mijn laatste weekend hier dus. Paasweekend ook nog en dit is ook het weekend dat mijn dochter weer bij mij logeert op mijn verblijfadres. Vanavond breng ik haar terug en morgen, tweede paasdag, zal ik een dagdeel besteden aan het klussen in mijn eigen flatje...
Veel prettiger, omdat je gewoon de deur naderhand achter je dicht kunt trekken en niet in de rommel hoeft te wonen. Dinsdag moet het klaar zijn, want dan blijf ik daar wel...
Dan is Tan weer thuis... Eindelijk.
Zaterdag 27-02-2016
Dit weekend logeert mijn dochter bij mij in Sappemeer. In feite logeer ik hier, ook al is dat voor drie maanden. We hebben vanmorgen heerlijk met de hond langs de oevers van het Zuidlaardermeer gewandeld en de prachtige vergezichten over het water gezien. De zon, die rond deze tijd van het jaar laag aan een frisse blauwe hemel stond te stralen en zijn best deed om de wandelaars te verblinden met de immense schittering die door het water werd gereflecteerd, maakte dat de kille wind minder koud aanvoelde.
We zouden deze ochtend af gaan sluiten met het bakken van spekpannenkoeken gebakken van meel dat gemalen was op een heuse korenmolen, die de naam De Hoop droeg en met zijn fundamenten stevig in de Groningse klei stond aan de rand van de polder te Kropswolde, waar het zo vaak als mogelijk was probeerde Groningse granen te malen tussen de imposante molenstenen die aangedreven werden door de wieken die draaiden op niets anders dan gewone wind. En daar hebben we in Groningen genoeg van.
Volgens mijn dochter kun je dat ook gewoon proeven. Geen importgraan dat in stoffige fabrieken aangevuld werd met mijt en schimmelwerende stoffen. Maar gewoon eerlijk graan dat op een eerlijke manier was verwerkt. De wandeling was een feest en de pannenkoeken in het verschiet beloofden een waar feestmaal. Aan de oevers van het Zuidlaardermeer liep ons bij de gedachte alleen al het water in de mond.
De pannenkoeken waren een succes. We kunnen er een hoop woorden aan vuil maken, maar ze waren simpelweg lekker en vulden de hongerige magen. De geur die door het huis dreef deed ook de hond naar de keuken lokken en onder de tafel wachtte ze vol ongeduld tot ook haar deel van de lekkernij geserveerd zou worden. We zijn met zijn drieën en dus denken we in drieën. Zes pannenkoeken om te beginnen, maar zo nodig bakken we door tot niemand nog pap kan zeggen.
De hond heeft gewonnen. Ze kon er vier en een halve naar binnen werken voor ze besloot op de stoel uit te gaan liggen buiken...
Wel even een kussentje er onder vanzelf, want een beetje comfort na zulks een zware klus is wel gewenst... En verdient ook...
Je hoort haar denken... En nu maar lekker dromen over wat we morgen allemaal eens op gaan eten...
Vrijdag 12-02-2016
Het griepje is niet zo heel erg. Ik voel me niet echt ziek. Af en toe hoofdpijn die gelukkig veel op de achtergrond blijft en niet al te veel overheerst. Een verstopte neus, droge keel en wat, laten we maar zeggen, darmklachten.
Vannacht moest ik halsoverkop mijn bedje uit en naar het toilet. Ik haalde het bijna... Tja. Bijna. En dus kon ik me vervolgens uitkleden en douchen en nu zit ik hier op een honds vroeg uur. Gedoucht, fris en iets minder fruitig enigszins driftig in mijn dagboek te schrijven.
En nu ik dat toch doe, wil ik het gelijk even ergens over hebben. Ik was het alweer vergeten eigenlijk, maar ik zat net even mijn appjes te bekijken die gewoon ook dag en nacht binnen blijven komen. Ik vraag mij af of mensen überhaupt nog wel slapen ook. Maar goed, dat kunnen ze op dit moment ook van mij zeggen en ik vind appjes krijgen niet erg. Ik las ook een appje van een contact dat luistert naar de naam Ron en dat deed me herinneren aan een chatberichtje van afgelopen middag op tgirl.nl van ene Ronn. Nee, niet de Ron uit mijn applijst, want hij is een aardige man die nog intelligent is ook. Daar ben ik echt wel zuinig op want die zijn er niet zoveel.
Nee, deze Ronn vroeg aan mij de link naar deze site omdat hij de foto's in catsuit wel eens wilde zien. Nou, dat mag natuurlijk en ik verstrekte hem deze met plezier.
Nog geen (gokje) vijf minuten later kreeg ik een reactie van hem terug van, waarin hij stelde dat hij de foto's erg vond tegenvallen. Geheel niet inhoudelijk met woorden als dom, stom en saai. Dat mag natuurlijk. Iedereen heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Ik juich enige kritiek ook toe, mits het opbouwend is. Dat heb ik liever dan dat ze mij nietszeggend vertellen dat ze deze website 'oh, wel leuk' vinden of helemaal geen reactie geven. Ik bedoel, daar leer ik niks van.
Maar deze keer raakte ik een klein beetje geagiteerd en niet zozeer om de reactie, maar om het volgende.
Ik had allang gezien dat deze Ronn geen profiel noch een cv had. Alleen een blauwgedrukte naam, die naar alle waarschijnlijkheid niet de zijne is. Ik besloot mijn mening dan ook maar te geven en reageerde als volgt.
'Tja Ronn, het spijt me dat ik niet aan jouw verwachtingen kan voldoen. Maar je moet ook begrijpen dat we niet allemaal zulke mooie en spannende foto's kunnen maken als jij. Ik bedoel, tegen zulke foto's als jij hebt op je profiel kan ik nooit op, plus een goedbedoelde glimlach... Enter. Er floepte een rood balkje op onder het tekstvak. Ik klik op de naam omdat ik het dan al wel weet. En jawel. Chatter heeft de chat verlaten.
Ronn, het geeft niet. Ik nodig je uit om het er de volgende keer wat uitgebreider met me over te hebben.
Dinsdag 02-02-2016
Ik ben even naar de bekende winkelketen geweest met die bekende matroos op die geel-witte vlaggen boven de ingang.
En natuurlijk kom ik weer meer dingen tegen waar ik volgens mijn mening niet zonder kan. Een truitje met glitters... I love glitters.
Een nachtpon... Nail polish remover mét aceton. Want zonder aceton werkt die niet goed bij mij, doordat ik meerdere lagen nagellak gebruik en de glitter toplaag is moeilijker te verwijderen dan gewone nagellak. Het dekt zogezegd de onderlaag af. Het wil wel, maar duurt veel langer en kost meer watten, remover en inspanning om mijn nagels weer schoon te krijgen. Met aceton is het een fluitje van een cent... Een deo en natuurlijk watten of make-up removers zoals je wilt.
Maar het ging natuurlijk om de slipjes en ik kwam met een stapeltje voor dagelijks gebruik thuis.
De bovenste is knalrood, maar op de foto lijkt het wel fuchsia roze...
Een zwarte en geheel onder een zwarte met afbeeldinkjes die wel iets hebben van een catwoman of batman maskertje... Ach, ik ben ook wel een beetje een bad girl... Volgens anderen dan he? Ik vind mijzelf natuurlijk hartstikke lief... lol.
Zaterdag 30-01-2016
Tan&Kat zijn afgelopen zaterdag naar de Candy in Tilburg geweest. Er was een Tgirlparty en op uitnodiging hebben we een kijkje genomen daar in het zuiden. Het paste ook uitermate goed in het nieuwe concept 'Tan&Kat on tour'. Omdat we in het jaar 2016 zoveel mogelijk tgirl avonden in Nederland een bezoekje proberen te brengen om contacten te leggen met zoveel mogelijk sisters.
We doen dit in de hoop dat deze dames ook eens bij ons komen kijken in 3000 Zo van, wij komen bij jullie en jullie komen bij ons.
Al met al was het weer een geslaagde dag... Ik ben tevreden.
Woensdag 12-01-2016
Mijn allereerste selfie... Selfie, een oud woord inmiddels alweer. Eens was het een megahype. Toch maakte ik ze nooit. Ik wil er helemaal op. Niet één of andere uit zijn concept getrokken afbeelding. Dus werk ik met statief en zelfontspanner of met iemand anders die foto's kan nemen... Hoe dan ook mijn allereerste selfie. Over mijn pyjama. En eerlijk? Het lijkt nergens op. Het is dan ook mijn eerste en enige selfie die ooit gemaakt is. En da's meer dan genoeg.
Zondag 10-01-2016
10 januari inmiddels. Dat betekent dat ik nu een week gestopt ben met roken. Een week? Ja, precies een week. Ik heb de nieuwjaarsvisites even afgewacht en op 3 januari doofde ik mijn laatste sigaret.
Het viel niet mee en makkelijk is het nog niet. Maar ik heb er een goed vertrouwen in. De drang is minder en deze rookvrije week geeft mij ook weer vertrouwen. Ik ben beslist niet ontevreden over mijzelf. Maar zonder Kat was het me nooit gelukt...
Woensdag 30-12-2015
Ik ben een hondenoppas. Maar wel voor drie maand. En woon ik tijdelijk in een andere woning. Zeg maar een soort au pair...
Naaien naaien naaien......
Vrijdag 18-12-2015
Mijn naaimachientje ging steeds meer keuren vertonen. Soms draaide hij zodat het er mee door kon maar even zo vaak was je meer bezig met het los torren en opnieuw beginnen. Tot het me de strot uithing en ik het voor een grote beurt aanbood. Nou, echt, ze hebben er flink aan gesleuteld, hij draait weer als vanouds. Snorre snorre snorre... Het kostte me wel gelijk tachtig euro. Maarrrrr... Het snort ook weer als een tevreden poesje hoor... Werd een latertje vannacht... Zalig als dingen doen wat ze moeten doen... Kan ik eindelijk dat mooie jurkje dat ik van Kat heb gekregen verstellen.
Beetje spelen met bleek... Beetje mislukt ook... Nou ja, weer een klusjeans erbij.
Zaterdag 07-11-2015
Het is vrijdagavond en nog ervaar ik elke dag koortsaanvallen, maar de duizelingen zijn wel verdwenen. Het is ook de vooravond van dit weekend en morgen ga ik met Kat naar sister Claire, die een studio in de stad heeft. Ik heb me er al een poosje op verheugd, maar weet evengoed dat het morgen afzien wordt. Maar geen haar op mijn hoofd die er aan denkt dat af te gaan blazen. Ik sla me er wel doorheen en met de nodige pijnstillers kan het heus een fijne middag worden.
Zondagmiddag kun je mij vinden in de tent van Circus Renz, dat zijn kampement in HS heeft opgeslagen. (Ik zal hier zondagavond zo mogelijk enkele foto's plaatsen).
Eén ding staat als een paal boven water... Tan is weer onderweg dit weekend. Doe mijn ding. Ben onderweg. Ben weer gewoon Tan. Just being me... Ziek of niet ziek...
Dinsdag 03-11-2015
Elf dagen.!! Elf fucking dagen ben ik in de greep van de griep geweest. Op 23-10 begon het gesodemieter Twee maal per dag tikte ik dik de 40 graden aan. Was de hele dag duizelig. Mijn ledematen voelden of ze waren bewerkt met gummiknuppels. Ik kon mijn bed amper uitkomen en at enkel om niet geheel te verhongeren. Ik leefde enkel op water, paracetamol en Advil. Had men mij donderdag verteld mij terminaal te beëindigen, had ik het goed gevonden. Ik kan mij niet herinneren de laatste veertig jaar zo ziek te zijn geweest. Vreselijk!
Gisteren begon ik weer om me heen te kijken en at het één en ander. Nu op dinsdag heb ik even gewandeld in de zon. Heb wat boodschapjes gedaan en lag een uurtje geleden even onder de zonnebank om wat vitamine D aan te maken. Vanmiddag ga ik weer naar mijn eigen flatje en na nog een bescheiden wandeling verheug ik me op vanavond, wanneer ik een heerlijk voetenbad neem, mijn twintig nageltjes ga verzorgen en eens uitgebreid mijn benen ga scheren. Niet dat daar veel haar groeit. Bar weinig eigenlijk en wat er groeit is ook gewoon blond en zie je amper. Maar het gaat me om het gevoel. Lekker badderen en oliën en weer van boven tot onder in de puntjes verzorgd zijn. Het doet me weer voelen dat ik leef. En niet onbelangrijk: als de sodemieter zorgen dat ik weer op gewicht kom.
Zondag 25-10-2015
Biosbedje
Al een dag of twee voelde ik me wat ziekjes en vandaag, zondag, is het allemaal drie keer niks. Koorts laat me klappertanden. Het eten smaakt naar plastiek. En ben behoorlijk zweverig in mijn hoofdje. Met de nodige paracetamolletjes houd ik de pieken in de temperatuurverhoging een beetje onder controle. Maar ik merk wel dat ik steeds meer terrein verlies. Ik dwing mijzelf te eten en te drinken. Deze zondagavond zou ik met Stef naar de bioscoop gaan alhier in Hoogezand. En ik meende ook werkelijk dat ik dat wel trekken kon. Tot een uur voor Stef me op halen kwam. Bibberend en klappertandend zat ik op hem te wachten. Ik verheug me er normaal best wel op om met hem naar de bioscoop te gaan. Mag graag even tegen zijn schouder leunen en in een grote popcornbak graaien, die we samen delen.
De laatste keer, ergens in augustus of zo, wilde ik een warme chocomel met slagroom. Normaal let ik altijd op de lijn, maar dan even niet. Dan mag het. Stef toog naar de balie en daar werd hem te verstaan gegeven dat ze geen warme coco serveerden... Stef is Stef en hij krijgt het voor elkaar de inhoud van een flesje chocomel in een dubbel frisdrankbekertje te laten schenken en in de magnetron in het personeelskeukentje te laten verhitten. Komt ie alsnog met warme coco aan zetten... Zonder slagroom, dat wel. Maar hee. Is dat een vent of is dat een vent? Dus je begrijpt dat ik graag met hem ga stappen. En vond de situatie meer dan vervelend omdat ik de griep had. Stef begreep het. Zette wat thee voor me en drong er voor hij weer vertrok op aan zo snel mogelijk mijn bedje op te zoeken. Een kus op mijn hoofd . Keek me glimlachend aan en weg was ie weer. Volgende week zondag poging twee... Sorry Stef. Om te laten zien dat ik het waardeer, ga ik dit wat uitgebreider in mijn dagboek schrijven...
Woensdag 14-10-2015
Gisteravond nog gauw even een paar leather look jurkjes gehaald.
Dinsdag 13-10-2015
Ik krijg amper de tijd om in mijn dagboek te schrijven. Wat best wel jammer is, De rest van de tijd ben ik aan het klussen en druk met een ONGELOFELIJKE berg kleding aan het opruimen en indelen... Tijdens deze bezigheden hing ik gedachten loos deze drie shirtjes aan de deur... Later viel het me pas op... Het is gewoon... pure poëzie!
Woensdag 26-08-2015
Drie paar schoenen gekocht voor 20 euro bij de Bristol... Niet dat ik ze nodig heb. Maar stel je eens voor dat ik ze ooit nodig heb en ze niet had gekocht toen ik de kans had... Je zou er wakker van liggen ook. Tegen de tijd dat je ze nodig hebt, betaal je 40 euro per stuk... Oh, niet?... Nou, hier het bonnetje erbij dan... Tel de winst zelf maar uit... Daarbij, met die kasten vol met kleding, weet ik dat ik ze zeker nodig heb...
Zaterdagavond 10 voor 12... 22-08-2015
Weer naar Katja geweest en weer een lading kleding mee terug genomen, die daar opgeslagen lag, in afwachting tot mijn woning gereed zou zijn... Wassen, strijken en een plekje inruimen in mijn toch al krappe kastruimtes... Geen wonder dat het krap is... Hier zijn geen kasten tegen aan te slepen ook... U ziet hier de zesde lading... En ik ben er nóg niet...
Donderdag 30-07-2015
Mijn korte vakantie is achter de rug en gelijk loop ik weer op het werk tegen een deadline aan. Deze is inmiddels verzorgd en vlekkeloos verlopen. Ik kreeg zelfs de kans om 's avonds lekker nog even te klussen. En dat betekent dat je met regelmaat winkels afrijdt om de benodigde spulletjes te halen om ze te verwerken. Natuurlijk kon ik de kledingwinkels niet met rust laten en ging ik op pad om een emmer muursaus te halen. Vanavond heb ik behalve de emmer saus en een blokkwast iets meer dingen binnen gehaald, die helemaal niets met klussen te maken hebben. Maar leuk zijn ze wel...
Maandagavond 20-07-2015
Ik heb alles voor elkaar wat voor elkaar moest komen. Ik ben verhuisd. De boel aan de kant. Ik heb internet en ik heb aan mijn verplichtingen voldaan. Ooit was ik beroepskok en zo nu en dan wordt er een beroep op mijn kennis hierin gedaan. Zodoende had ik een buffet van 50 man en een receptie van 200 man hors d'oeuvres en amuses te verzorgen. Dat heeft me de nodige tijd en planning gekost en bleef er voor Tannen geen tijd over. Dat is nu klaar en achter de rug... Nu is het weer Tan-tijd en ook gelijk definitief... Ik ben waar ik wezen wil. Ik kan doen wat ik het liefste doe.
Ik heb een, om het voorzichtig te zeggen, groot netwerk in alles wat met tgirl- land te maken heeft en het is fijn om weer op volle toeren mee te kunnen draaien. Eindelijk kan ik weer de tijd vinden om columns te schrijven voor tgirlplaza.com en de Engelse tgirl telegraph. Eindelijk kan ik met Kat bekende en onbekende clubs gaan bezoeken en onze bevindingen op film vastleggen. Eindelijk kan ik spannende erotische filmpjes maken. Onbevangen in de stad het nachtleven inrollen. Ik kan naar hartelust met leuke mannen daten op spannende plekjes. Kan het huis in- en uitrennen wanneer ik dat wil. Ik kan ontvangen. Tgirl-sisters laten logeren en ze 'mijn' stad laten zien.
Ik ben terug en zal dat meer dan ooit zijn...
Vanmiddag moest ik haakjes halen voor in huis en natuurlijk zag ik tijdens het shoppen weer kleding die me aansprak... . Gewoon leuke meidenkleding, waar ik me dagelijks lekker in voel...
Maandagochtend 08-06-2015, 06:13 uur
Misselijk wakker geworden. En kon mijn maaginhoud gelijk wegbrengen. Heel even voelde ik me beter, maar inmiddels zit ik te rillen achter de pc. Ik denk dat ik zo maar weer in mijn bedje kruip...
Om 06:39 uur even mijn mail bekeken. Stond alweer leker vol. Tgirlplaza 2x,. tgirl chatberichtjes 2x, Twitter7x, contacten 2x... Ondertussen alweer over mijn nek gegaan... Ik beantwoord ze later wel... Moet alweer overgeven...
Zondag 07-06-2015
Vanochtend even op de chat. De pc was erg langzaam. Kon maar met moeite berichtjes wegkrijgen. Word ik gelijk weggezet als fake en onbetrouwbaar. Door een bekende ook nog. Natuurlijk weet ie wel beter en wellicht was het de teleurstelling die hem de woorden liet schrijven. Maar ik vind het jammer wanneer mensen niet meer fatsoen en respect voor elkaar hebben. Deze bekende heeft voor mij afgedaan. Teleurgesteld of niet. Hij heeft laten zien dat hij geen respect op kan brengen naar zijn medemens. Wel weer een gluk dat hij het nu heeft laten blijken en niet past in real life.
Jammer OTK. Ondanks je leeftijd heb je nog een hoop te leren...
Maandag 11-05-2015
Een nare droom deed me om 02:30 uur wakker worden. Met een erg onbehaagelijk gevoel lag ik in bed in het duister naar het plafond te staren. Ik heb geen idee waar de droom over ging, maar het was voldoende om niet weer in slaap te kunnen komen. Inmiddels alle lampen aangedaan en zit in een hoekje op de bank in mijn dagboek te schrijven, een beetje in de hoop dat de vrolijke kleuren op mijn homepage iets van het nare bedrukte gevoel kunnen verjagen. Heb het een beetje koud en koos ervoor om een zalmkleurige ochtendjas over mijn Katrien Duck-pyjama aan te trekken en hier tussen de kussens met een senseo mezelf wat te troosten... Denk dat ik maar even op een chat ga, in de hoop dat er iemand met me wil praten... Misschien dat ik me beter ga voelen... Bah! Kutnacht... 03.36 uur... De zon komt nog lang niet op...
Zaterdag 09-05-2015
Heb een nieuw pakje besteld. Dat wil zeggen, mijn grote zus heeft het voor me besteld. Ze moest er toch nog één of enkele jurkjes bestellen, dus kon deze gelijk meebesteld worden vanzelf. Ik wilde toch altijd al graag nog een soort barbwire foto maken, compleet met guns.
Donderdag 07-05-2015
Eindelijk heb ik mijn whatsapp voor elkaar. Er was een softwarefoutje in het accountbestand gekomen, waardoor communicatie apps niet konden worden geopend. Maar dat is dus weer helemaal voor elkaar. Heb nu dus een nieuw appaccount aangemaakt op google+ tanjatgirlhs@gmail.com.
Zondag 19-04-2015
Een kalme zondag. Mijn dochter en ik zijn het eerst wakker deze ochtend en samen zitten we op de bank een broodje te eten en kijken we een dvd-tje van de Winx.Toen ik vanochtend opstond hoorde ik, op weg naar beneden. enig gestommel op haar kamer. Ze bleek wakker en moest glimlachen om de pyjama die ik aanhad. Die had ze de dag ervoor tijdens het winkelen zelf voor gekocht...
Zaterdag 18-04-2015
Heb vandaag een pyjama gekregen van mijn dochter. Ze had die vandaag tijdens het winkelen voor mij gekocht. Het exemplaar werd mij met een brede grijns overhandigd. Haar ogen monsterden vol spanning mijn gezicht om maar niets te missen van wat er door me heen ging. Ik kon een glimlach niet onderdrukken en showde het ding voor mij houdend met de vraag, of het wel lang genoeg was om enige discretie te kunnen waarborgen... Te veel dijen zou te sexy zijn, nietwaar... Op deze reactie sloeg ze haar hand tegen haar voorhoofd en proestte: 'Gekkie!!'...
Zondag 05-04-2015
Zo kan het ook. Pasen is bij uitstek een tijd om te decoreren. Ook al gaan we vaak voorbij aan de ware betekenis van Pasen, is het natuurlijk niet verboden creatief te zijn en het gezellig te maken.
Macaroni eruit... Kuikentjes er weer in.
Zaterdag 14-03-2015
Veel te vroeg uit mijn bed gevallen natuurlijk. De dag ziet er niet zonnig uit. Beetje jammer wel. Ik ben tegen elf uur later deze ochtend bij Kat. Dus het weer heeft nog kans om wat vrolijker te worden. Eerst maar even een ontbijtje en lekker douchen... Ben gister enkele boodschapjes vergeten, maar die koop ik onderweg wel.
Vrijdag 13-03-2015
Morgen weer naar de stad. Naar de Vismarkt om precies te zijn. Ga samen met Kat een paar fractie opnames maken voor de intro van een Tan&Kat serie... Ik heb mijn nageltjes al gelakt, maar weet nog niet wat ik aan trek...
Ik duik morgenochtend wel de kledingkasten in. Als je na dit berichtje nooit meer wat van me hoort, ben ik waarschijnlijk verdwaald in die berg kleding... En sterf ik de hongerdood...
Woensdag 11-03-2015
Oeps, I did it again...
Ach wat, er komt een dag dat ik langs dit soort items kan lopen zonder het te kopen...
Of misschien ook niet... Whatever.
Wilde even een usb- stick ophalen, omdat het film- en foto-materiaal zo enorm in omvang wordt, dat ik het maar weer van de computers moet halen... Da's dan stick nummero 6... Gelijk maar even eentje van 32 gb halen, kan ik weer een jaartje vooruit... En als altijd moet ik even door sieraden, kleding en aanverwante zaken struinen... Ik moet groter gaan wonen... De hoeveelheid kleding, sieraden en make-up is zo langzamerhand absurd.
Dit weekend laat de maand januari overgaan in de maand februari. Logeert mijn dochter bij mij in Sappemeer. Gisteren hebben we gezwommen in Tropiqua in Veendam en het was me een gestoei en gespetter. Na een paar uurtjes ravotten en sjezen van de glijbanen nog even lekker gerelaxt in de warme bubbelbaden... 's Avonds bekaf weer op huis aan.
Waar de soep al op ons stond te wachten, daar ik die dezelfde ochtend al had klaar gemaakt, zodat het voldoende tijd had gehad om te 'trekken'. Een schaal broodjes erbij maakte dat we onze honger konden stillen en de verloren energie weer konden aanvullen. Zondag nog lekker even samen met de hond de natuur in, waar ze 's middags hier in de jacuzzi mag uitrusten, terwijl Tan een stapel pannekoeken gaat bakken, waar je een paard mee kan vullen.
Het ging weer eens mis... Of goed natuurlijk, het is maar hoe je het bekijkt... Wilde even kroonsteentjes halen bij de Action. Want die hadden ze de vorige keer niet. Die waren er dus weer niet. Dit hadden ze weer wel en natuurlijk moest ik het meenemen...
Nodig was het beslist niet, want ik heb ruim voldoende, maar reservevoorraad is altijd handig. Punt is, wanneer heb je voldoende reserve... In mijn geval kom ik een Derde Wereldoorlog wel door als ie niet langer dan vijftien jaar gaat duren tenminste. Ik zal deze maanden ergens de tijd zoeken om alles in één keer op de foto te zetten... Voor het resultaat zal een gemiddelde Kruidvat zich niet hoeven te schamen.
Op 8 januari ben ik bij geweest Kat. Ik was er al een hele poos niet geweest door de op til staande verhuizing. Die is achter de rug en nu werd het ook tijd dat ik er weer eens zou komen. Sinds 24-11 vorig jaar had ik Kat ook nog niet weer gezien. Nou ja, voor de cam natuurlijk wel, maar niet in levende lijve om het maar even mooi te zeggen. Nothing beats the real thing, zogezegd. And she's pretty real allright. Niet echt een persoon die wegvalt in de omgeving. Dus ja, ik ben er graag even teuten en leuten. Het werd ook tijd dat we even gingen zitten en kleppen, want er staan toch wel aardig wat dingen te gebeuren in de nabije toekomst. Dingen waarvan jullie nagenoeg allemaal direct of indirect van mee mogen genieten.
Woensdag 07-01-2015
Ik had een rol ducktape nodig en een paar kroonsteentjes. Waar kom ik mee thuis? Lipstick, mascara, wimpers, make-up doekjes, panty's en een halsketting... Je hoeft je niet af te vragen waar mijn hart ligt...
Dinsdag 06-01-2015
67 potjes nagellak! Je vraagt je af waarom je bij vijftig ook gewoon niet stopt met kleurtjes kopen.
Het is ook wel een beetje het hebben hoor. Aan de andere kant is het ook echt makkelijk om ze te verzamelen. Ze kosten niet zoveel. overal verkrijgbaar. Makkelijk om mee te nemen. Makkelijk te bewaren. Mij hoor je niet snel zeggen dat ik niet stappen kan, omdat ik even geen nagellak heb...
Zondag 04-01-2015 alweer...
Ik ben inmiddels verhuisd naar mijn nieuwe stekkie. Oudejaarsavond heb ik bewust alleen door gebracht met de hond. Ik was er aan toe. Wilde voornamelijk rust aan mijn hoofd en wennen aan mijn nieuwe omgeving... De sfeer opsnuiven, zogezegd...
De dagen erna heb ik me bezig gehouden met orde op zaken te stellen. Diepvriezer vullen. De kleding die ik eerst met koffer en al in de kasten had gezet er weer uitgehaald, gewassen en gestreken terug in de kasten gehangen... Tig kleine typische dingetjes doen die elke verhuizing met zich meebrengt. Veel wandelen met de hond om mijzelf na een jaar stress weer terug te vinden en zo het gebeurde meer en meer achter me te laten.
Dit weekend heb ik de nieuwjaarsvisite achter de rug. Voor het grootste gedeelte dan toch. Gisteren zijn mijn ex en kinderen langs geweest. We hebben samen gegeten en ik heb ze het huis laten zien... Mijn dochter wilde vannacht blijven slapen en vandaag breng ik haar weer terug. De scholen beginnen morgen immers weer...
Maandag... Morgen dus ga ik foto's maken van Tanja. Niet zo heel bijzonder natuurlijk, want er staan al honderden op deze site. Maar ik wil graag allerlei themafoto's maken, die ik al heel lang graag wilde, maar er maar niet aan toe kwam het afgelopen jaar.
Morgen begin ik met het thema Tan en sport... Transparant zijn kan immers alleen maar als je je open op stelt.. Ik ga ze er natuurlijk wel zo sexy mogelijk opzetten... Dat dan weer wel...
Zondag 28-12-2014
Het is zondagochtend en dus nog twee nachtjes slapen voor de dag aanbreekt dat ik officieel ga verhuizen. Vandaag ga ik nog een paar dingen klaarleggen en bij elkaar zetten, zodat ik dinsdag op tijd aan de rit kan gaan beginnen. Een broodbakmachine onder meer, maar belangrijker is een paar laptops, kabels, flashdrivers, scanners, camera's, acculaders en natuurlijk de cam. Want ik moet en wil graag de site bijhouden en natuurlijk veel chatten en cammen.
Donderdag 25-12-2014
Eerste kerstdag in het ouderlijk huis is voorbij. Nu zit ik thuis nog even na te puffen en mijn dagboek bij te werken.
Als vanouds heb ik het kerstdiner verzorgd en heb ik er wederom van genoten. Het klaarmaken en voor mijn familie zorgen vind ik leuker dan het nuttigen van de maaltijd. Ik heb er plezier aan om mensen in de watten te leggen en mijn kunsten ten toon te spreiden.
Natuurlijk niet om te laten zien wat ik kan, al neem ik de complimentjes graag in ontvangst. Maar omdat mijn moeder de druk niet meer aan kan, ze wordt ook al een dagje ouder. Dan is het vanzelfsprekend dat iemand met horeca- ervaring niet achterover gaat zitten om je door je moedertje met bloed, zweet en tranen een diner voor te laten schotelen, dat ik zelf fluitend en met een glimlach kan bewerkstelligen.
Hoe dan ook... Ik heb genoten... Met een lach en met een traan... Ik zal het moment koesteren...
Eerste kerstdag is voorbij... Nog vijf dagen en ik ga verhuizen...
Gemengde gevoelens...
Tanja... 26-12-2014... 02:16 uur am.
----------------------------------------------------------------------------------------
Een electrische citruspers gekregen. Ik zou er werkelijk niet zonder kunnen. Ik wens de zaterdag- en zondagochtend graag te beginnen met vers gebakken croissantjes of zelfgebakken brood en een glas vers geperste jus d'orange.
In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat ik een wat klassiekere uitvoering van een pers mooier vind. Deze is wel heel erg wit en plastiekerig... Maar hij zal de job ook wel voor elkaar krijgen en het kan nog wel jaren duren voor ik een klassieke tegenkom. En om al die tijd nu geen verse sap te drinken...
Deze bijvoorbeeld. Een oudje uit de jaren vijftig... Heb er jaren geleden een gezien. Die was aan de buitenkant van rood koper met daarin werkjes geslagen. Maar ja, die was niet te koop.
Zaterdag 20-12-2014
In het bezit gekomen van grootmoeders naaikoffertje. Ik ben er heel erg blij mee, want behalve dat ik erg creatief ben (ik ben straatarm dus ik moet wel), hecht ik enkel waarde aan materiaal dat een leven met zich meedraagt. Dagelijkse dingen die een verhaal te vertellen hebben. Dit koffertje was ooit van mijn grootmoeder, die twaalf jaar geleden op 98-jarige leeftijd is overleden. Ik ga er denk ik nog een column over schrijven, want het koffertje heeft diensten bewezen in de oorlog...
Ik ben gisteren druk bezig geweest het koffertje te vullen met mijn naaigerei... Ja, inderdaad, mijn naaigerei... Ik verstel mijn kleding zelf. Ik koop met regelmaat kleding, niet zelden op alle voorkomende plekken waar het maar te koop aangeboden wordt of zelfs wordt weggegeven. Ik ben altijd op zoek naar kleding die bij mij past. Dat ene speciale rokje of jurkje. Ik heb wat dagelijkse kleding betreft ook wel sterke affiniteit met country clossy style. Dit is een style die lijkt op de kleding die Jennifer 'love' Hewitt droeg in de tv-serie Ghostwhisperer, waar ze in de huid kroop van Melinda Gordon. Rokjes en jurkjes, die een apartere snit hebben. Net anders geplooid en met van die speciale werkjes er in. Ze zijn niet talrijk aanwezig en als ik ze tegenkom, zal het net weer niet goed passen of net weer iets te lang zijn naar mijn zin en dan brengt mijn naaigerei uitkomst... Wat niet past, maak ik passend. Want dat ene rokje zal en moet mee naar huis .
Vrijdag 19-12-2014
Heel lang heb ik al niet in mijn dagboek geschreven. Er gebeurde teveel in mijn leven om bij te houden... Het waren ook hele vervelende dingen... Verdrietige dingen. Het afgelopen jaar heb ik meer zorgen gehad dan in mijn hele leven bij elkaar... Zorgen die ik met niemand wenste te delen, behalve met enkele belangrijke personen...
Maar ik ben bijna waar ik zijn wil... Mijn scheiding ligt alweer enkele maanden achter mij en de verhuizing is bijna een feit... Hierdoor kan ik zo goed als elke dag Tanja zijn en komt mijn leven in kalmer vaarwater.
Dat wil zeggen, voor mij wordt het qua beleving kalmer. Voor jullie zal het lijken of ik het drukker zal hebben dan ooit. Maar dat komt voornamelijk omdat ik me kan toeleggen op al die dingen die ik in de ijskast heb moeten zetten. Een jaar lang heb ik alles in de wachtkamer gezet, omdat mijn privéleven mijn aandacht opeiste.
Strakkies zal ik veel vaker in de pen kruipen om mijn belevingen op te schrijven... Zal ik mij toeleggen op massa's foto's... Mooie videoclipjes maken... Sexvideoclipjes ook... Zal met regelmaat gekke dingen doen en vastleggen op de gevoelige plaat... Zal vaker onderweg zijn als Tan... ..
Vandaag op de 19de van de 12de maand in het jaar 2014...
De verzekeringsagent is geweest en de polissen zijn getekend. De 30ste van deze maand ga ik definitief verhuizen... Ik verheug me erop en plannen heb ik al bij de vleet... Financieel heb ik de zaak bijna dichtgespijkerd... Bijna... Dat ligt niet aan mij, maar aan wat laatste bureaucratische strubbelingen... Het zijn de laatste stuiptrekkingen... Mijn leven zal weer van mij zijn... Ik zal gedecideerd en standvastig mijn scheepje besturen...Vooralsnog stuur ik naar de haven om even op adem te komen... Wonden te likken en onderhoud te plegen... Krachten opdoen en proviand inslaan.
Maar ik ken mijzelf als geen ander en over niet al te lange tijd zal ik de touwen weer los van de bolders gooien en aan het roer de steven naar de horizon sturen... Er zal een nieuwe wind in mijn zeilen blazen... Ik, Tanja, wil alle zeeën van het leven bevaren... Het avontuur lonkt...
Ahoi daar!...
Maandag 26 augustus 2013
Aangezien er bij mij aan de lopende band panty's worden versleten, moet ik ze regelmatig aanvullen. Niet dat dat moeilijk is, maar het is wel handig als ik het niet vergeet. Nu gebeurt dit toch nog wel eens en dus koop ik ze per tien tegelijk. Het is erg vervelend als je erachter komt dat er ladders inziten en je geen andere bij je hebt... Ik heb dus graag enige reserve bij me, want ik wil me niet op straat moeten schamen. En eerlijk gezegd, zo'n lange ladder is geen gezicht. Als het een kleintje is op een niet al te duidelijke plaats, zeg maar net onder het rokje, dan kun je het aanstippen met transparante nagellak of glanspolish. Dat kan doorladderen voorkomen. In elk geval ben je even gered... Maar reserve is beter en dus naar de winkel!
De panty's waren gauw gekocht, maar de rij was lang en ik dacht, ik struin nog even door de winkel. Natuurlijk vond ik daar een alleraardigst bordeaux rood floers fluweel minirokje. Je weet wel, zo een die glanst naarmate het licht er anders op valt. Ik was direct verknocht. De prijs van zes euro deed me erover nadenken of ik het zou kopen. Bij voorbaat al een belachelijk iets. Maar Tan koopt maar en koopt maar, en tja...
Ik dacht, nee, ik kick af en doe het deze keer niet, omdat ik eigenlijk ook niet wist wat er verder bij aangetrokken moest worden, omdat het wel een typisch rokje was... Beetje eigenwijs ding dat zich niet zomaar liet combineren, tenminste, niet zoals ik het dan per se wil.
Bij de auto aangekomen bleef ik met de sleutel in het contactslot voor mij uitstaren en ik wist dat een zwarte panty en zwarte laarzen met heels wel goed zouden passen en dus was ik al halverwege de totale outfit. Ik ken mijzelf en wist dat dat rokje me niet los zou laten en ik er derhalve 's avonds nog aan zou denken. En dat ik na twee dagen het toch niet meer uit kan houden om het vervolgens te gaan kopen.
Uit ervaring weet ik dat het dan uitverkocht is en dat ik drie of vier winkels van die keten dwangmatig af moet rijden in de hoop toch dat rokje nog binnen te halen. Ik zuchtte, stapte weer uit en liep weer terug naar de winkel... Kocht het ding. Kwam er bij de kassa achter dat het geen zes maar vijf euro kostte en er vervolgens ook nog 25% kassakorting af ging. Ik liep zielsgelukkig met het rokje naar de auto.
Wetend dat ik rustig van de dag en avond kon genieten. Ik hoefde daardoor ook niet elke stad en dorp afracen. En dat alles voor het astronomische bedrag van € 3,75.
Soms is het leven én simpel én mooi!
==============================================================================
Wauw!... Russel Growe komt vanavond op tv in de film '3:10 to Yuma'.
Zaterdag 21-09-2013
Ik heb enorme spierpijn in mijn bovenbenen en ik begreep helemaal niet waar het van kwam.
Maar inmiddels is het mij wel duidelijk. De 19de heb ik mijn zwarte laarsjes aan gehad en daarvan is het rechterhakje stuk.
Alleen de stalen spijker zit er nog in. Ik kwam er pas achter toen ik onderweg was naar het station. Om te voorkomen dat het een geschraap en getik werd van donder en geweld heb ik de hele weg min of meer op mijn tenen gelopen. Mede om te voorkomen dat ik zou uitglijden en/of af laten breken van het hakje. Wat net weer een stunt voor mij zou zijn geweest.
Enkele kilometers door de stad lopen op je tenen valt duidelijk niet mee. Mijn spieren waren hier niet aan gewend blijkbaar, want ze kwamen een dag later in opstand. Je zou denken dat je op high heels min of meer altijd op je tenen loopt. Maar inmiddels weet ik dat dat toch heel iets anders is. Omdat je daarvoor de spieren in je bovenbeen niet belast. Je kuiten wel, maar die zijn er aan gewend en heb daar dan ook geen enkele last van.
Toch maar even het hakje laten maken...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Maandag 18-11-2013
Donderdag 28-11-2013
Gisteravond 2,5 uur in bad liggen ontspannen. Iedere centimeter geschoren en gescrubd... Alle eventuele losse huidcellen zijn weer verwijderd en de bodylotion maakte dat mijn huidje nog zachter is als anders... Glad, Glanzend en Zacht. Morgenvroeg nog een voetbadmassage en alle nageltjes en nagelriemen verzorgen...
Vrijdag in alle vroegte net zo lang spoelen tot je er uit kunt drinken... Bij wijze van dan... En dan naar Katja... Gezellie! En uiteindelijk de stad in. Lachen, brullen, gieren... !
Woensdag 08-01-2014
Shoppen shoppen shoppen
mooie glitter oorbelletjes gescoord
een ringetje (morgen nog twee)
panty's
knalroze riempje...
oogschaduw mettallic
metallic blush wet dry
mineral poeder... als effenaar
4 kleuren nagellak incluis rode glitterlak
en twee rood suede enkellaarsjes...
nu moet ik nog glitteroogshaduw op de kop tikken.
Zaterdag 11-01-2014
Ben gister naar Kat geweest. Hebben koffie gedronken en een beetje bij gepraat over de afgelopen feestdagen.
Heb gelijk een leuk kinky jurkje besteld (zie foto hier onder), de mouwtjes laat ik weg of kort ze in
Maandag 13-01-2014
Ben met de site bezig geweest en heb 's middags nog even geshopt.
Twee rode glitter riemen gekocht. Eén rode glitter portemonnee en een lichtbruin stretch rokje met een lederen vlak aan de voorkant...
Ben al lang op zoek naar glitter oogschaduw, maar kan het nergens vinden...
Woensdag 15-01-2014
Dinsdag 21-01-2014
Ik was vandaag in Appingedam. Ik had daar een afspraak en zag op de terugweg bordjes langs de weg over een hoge kortingsactie bij een kringloopwinkel aldaar. En dan specifiek op rokjes en damesbroeken.
Nou, kringloop of niet... Met zulke kreten trek je gegarandeerd Tanja haar aandacht. Wat heet.
Binnen drie minuten had ik a) uitgevonden waar dat ding moest staan en b)
was ik al bijna waar het moest zijn. Soms vraag ik mij af of meisjes als ik daar
na verloop van tijd een zintuig voor ontwikkelen? Zoiets als een postduif zijn til altijd weet te vinden en ik in mezelf mompelde: 'Oh, ik ben er al.' Het pand stond werkelijk op een niet voor de hand liggende plaats. Maar dat was duidelijk geen bezwaar geweest om het er toch neer te zetten. Maar mijn girly-instict had er blijkbaar niet de minste moeite mee gehad en ik liep glimlachend door de deur naar binnen.
Uit mijn ooghoeken zag ik direct waar ik moest zijn en grasduinde niet lang daarna door een ontstellede hoeveelheid kledingrekken met rokjes, netjes gerangschikt op kleur en soort. Desalniettemin waren het er honderden. Ik voelde vlinders in mijn buik opkomen en met een verbeten trek om mijn kaakjes werkte ik me door de meters rokjes heen.
Ik moest haast vechten voor een plekje tussen al die andere dames van allerlei leeftijden. Sommigen keken verbaasd naar die tv, die blijkbaar niet van plan was om zich druk te maken om oudere vrouwen die pal voor de rekken gesprekken hadden over kinderen en kleinkinderen.
'Kunnen de dames misschien even een stap opzij doen, aub? Het praat daar even goed en kan ik er ook bij.'
BAM... Doordat ik mijn stem gebruikte, had een hele reeks vrouwen in de buurt ineens in de gaten dat ik, laten we zeggen, net even anders was. En was ik het middelpunt van hun onverdeelde aandacht.
Maar ik kreeg wel ruim baan. Het boeide mij allemaal minder dan niets en ging verder met mijn monnikenwerk.
Zoals altijd was iedereen binnen vijf minuten aan mij gewend en hier en daar begonnen de eersten voorzichtig een woord tegen mij te zeggen. Nog een beetje voorzichtig, want deze aan Nederlands betuttelende samenleving onderworpen burgers zijn altijd meer bezig met wat een ander wel niet van ze denkt als ze tegen 'het' gaan praten... Maar zelfs in Nederland zijn grenzen van betutteling en de mensen die in kringloopwinkels komen, hebben zichzelf mogelijk (mogelijk, zei ik) aan de zelfkant van het leven teruggevonden. Hebben hun zelfbeeld door de jaren heen bij moeten stellen en zijn een stuk minder bekrompen geraakt dan toen ze wellicht veilig en beschermd opgroeiden ver weg van de wereld zoals die is.
Nochtans was ik echt niet bijzonder meer en hoorde ik er gewoon bij. Een dame die bij de winkel hoort liep langs me heen en vroeg of ik iets van mijn gading kon vinden en we raakten in een kort gesprek. Nu kon niemand meer staren zonder onbeschoft over te komen. Door deze kortstondige afleiding was het mogelijk geweest dat iemand anders kans had gezien een rokje onder mijn gepoederde neusje weg te snaaien, dat ik zelf nog niet gevonden had en wederom dook ik met blosjes van schrik de rekken weer in. Geen tijd voor onbenulligheden, het is ieder voor zich! En ik hield de concurrentie scherp van onder mijn wimpers in de gaten. Het is grappig te zien hoe sommige vrouwen enigszins kinky rokjes van leder uit de rekken halen, ze bekijken en ze toch met zeker spijt terughangen.
Je kunt de gedachten raden. Ach, het hangt toch maar in de kast en mijn man vindt het toch niks. Daarbij generen ze zich over wat de cassière en de vrouwen achter hun in de rij er wel niet van zouden vinden... Wanneer ze weglopen grijp ik mijn kans en ontstemde blikken zijn mijn deel. Ongetwijfeld met de vragende gedachte of ik dat echt ga dragen. Jazeker, dat kan ik haar verzekeren.
Ik vond zes rokken en een riem, allemaal voor een totaalbedrag van € 6,75.... Mijn dag kon niet meer kapot!!!
Maak jouw eigen website met JouwWeb